Ως αφετηρία του οδοιπορικού στα πέτρινα μονότοξα γεφύρια του Ζιάσιακα ή Αμαραντιώτικου παραπόταμου του Σαραντάπορου, θα θέσουμε τα Λουτρά Αμαράντου που βρίσκονται 30 χιλιόμετρα βόρεια της Κόνιτσας.
Ξεκινάμε από τα ιαματικά Λουτρά Αμαράντου με κατεύθυνση το χωριό Αμάραντος, 2,5 χιλιόμετρα κατήφορο ,από το παλιό μονοπάτι προς το χωριό και πλάι από το μεγάλο και επιβλητικό βράχο της Μπάμπας.
Φτάνουμε στο χωριό που είναι χτισμένο σε μια πλαγιά σε ύψος 960 μέτρων. Παραδοσιακά σπίτια, πέτρινα- σκαλιστά αγκωνάρια, στενά σοκάκια με καλντερίμια , πετρόχτιστες βρύσες, το παλιό σχολείο που σήμερα είναι ξενώνας , το λαογραφικό μουσείο και τέλος η μεγάλη εκκλησία του Αι Γιώργη κτισμένη από μαστόρους της περιοχής το 1897 κοσμούν τον γραφικό Αμάραντο που κάποτε ονομάζονταν Ίσβορος. Λίγοι κάτοικοι μένουν στο χωριό κατά τους χειμερινούς μήνες, ενώ το καλοκαίρι οι δρόμοι και η πλατεία του χωριού σφύζουν από ζωή και κίνηση. Στον αυλόγυρο της εκκλησίας γίνεται κάθε Δεκαπενταύγουστο το παραδοσιακό πανηγύρι .
Κατηφορίζουμε προς το χωριό της Αγίας Βαρβάρας όλο το παλιό μονοπάτι και φτάνουμε στο πέτρινο γεφύρι του Μύλου που ενώνει τα δύο χωριά. Στο σημείο αυτό, υπήρχε παλαιός νερόμυλος, απομεινάρια μόνο του οποίου βλέπουμε σήμερα, καθώς και ένα πανέμορφο τοπίο δίπλα στο ποτάμι όπου μπορεί κανείς να ξεκουραστεί στα ξύλινα παγκάκια.
Σε μικρή απόσταση φτάνουμε στην Αγία Βαρβάρα, ένα μικρό χωρίο με λιγοστούς κατοίκους το χειμώνα και πολύ περισσότερους το καλοκαίρι. Στην πλακόστρωτη πλατεία του χωριού με το παραδοσιακό καφενείο, κάτω από τη σκιά του αιωνόβιου πλάτανου, γίνεται το καθιερωμένο πανηγύρι του χωριού στις 16 –17 Αυγούστου όπου σερβίρεται δωρεάν παραδοσιακό φαγητό ( κρέας γιουβέτσι μαγειρεμένο σε καζάνι, τυρόπιτες, λαχανόπιτες κ.α) και ζωντανή μουσική με κλαρίνα της περιοχής. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου χτισμένη το 1880 από μαστόρους του χωριού διακοσμημένη με ξύλινο σκαλιστό τέμπλο και αγιογραφίες από Χιονιαδίτες αγιογράφους το 1883.
Σε απόσταση λιγότερη του ενός χιλιομέτρου φτάνουμε στο μονότοξο γεφύρι «Γιάτσι» ,το μεγαλύτερο από τα πέντε μονότοξα γεφύρια που βρίσκουμε στην διαδρομή μας. Λίγο πιο πέρα συναντάμε το γεφύρι της « Όρλας» το οποίο στέκει όρθιο κατά το μισό του πλάτος, αφού μία μεγάλη πλημμύρα γύρω στο 1900 κατέστρεψε το άλλο μισό και άλλαξε την κοίτη του ποταμού.
Μετά το γεφύρι, το μονοπάτι διακλαδίζεται ανατολικά με άλλο μονοπάτι που φτάνει στο χωριό Πύργος, ενώ εμείς συνεχίζουμε ακλουθώντας την πορεία του ποταμού. Σε απόσταση 3 χιλιομέτρων φτάνουμε στο τελευταίο γεφύρι, τη ‘’Σμίξη’’ , στο σημείο που ενώνεται ο ποταμός Ζιάσιακας με τον ποταμό Σαραντάπορο. Τα γεφύρια αυτά χτίστηκαν το1850 από ντόπιους μαστόρους.
Τέλος ακλουθώντας την κοίτη του ποταμού Σαραντάπορου φτάνουμε στην γέφυρα της επαρχιακής οδού Κόνιτσας-Αμαράντου που αποτελεί και τον τελικό μας προορισμό.
