Μήνας: February 2016

Από τον οικισμό των Ιαματικών Λουτρών Αμαράντου ξεκινάει μία όμορφη ορειβατική διαδρομή προς την κορυφή Κάμενικ ( 2042 μ.) του Γράμμου.

Η διαδρομή έχει μήκος 9 χιλιόμετρα περίπου και το μεγαλύτερο μέρος κινείται ανάμεσα σε λιβάδια και τις δασωμένες πλαγιές του βουνού.

Η πορεία αρχίζει από τα Λουτρά που βρίσκονται λίγο πιο πάνω από το χωριό σε υψόμετρο 1250 μ. Από εκεί ακολουθούμε το χωματόδρομο στην αρχή του οποίου υπάρχει σχετική σήμανση. Για 1,5 χιλιόμετρα ανηφορίζουμε περπατώντας πάνω στον δασικό δρόμο, όπου συναντάμε το φρεάτιο του δικτύου ύδρευσης του χωριού και μπορούμε να γεμίσουμε τα παγούρια μας με δροσερό νερό. Ακολουθούμε τη σήμανση, που παρακάμπτει σε κάποια σημεία το δασικό δρόμο, και ανηφορίζουμε το παλιό μονοπάτι, διανύουμε ένα διάστημα λίγο μεγαλύτερο των 5 χιλιομέτρων και φτάνοντας σε υψόμετρο περίπου 1600 μέτρων, αφήνουμε πλέον οριστικά την εναλλαγή χωματόδρομου – μονοπατιού και μπαίνουμε στο μονοπάτι, όπως μας υποδεικνύει η σχετική πινακίδα.

Από το σημείο αυτό και μετά η ανηφορική μας πορεία γίνεται πιο έντονη. Η πλούσια βλάστηση της περιοχής ‘πνίγει’ το πέρασμά μας  υπάρχουν όμως  τα κατάλληλα σημάδια και βρίσκουμε την πορεία μας. Η εικόνα  αλλάζει όταν αφήσουμε το δάσος και μπούμε στην αλπική ζώνη. Εκεί ο εντοπισμός του μονοπατιού που ανηφορίζει προς την κορυφή είναι πολύ πιο εύκολη υπόθεση. Το ακολουθούμε και λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στον στόχο μας, η διαδρομή μας διασταυρώνεται  με ένα ακόμη μονοπάτι που προσεγγίζει και αυτό την κορυφή, αλλά έρχεται από άλλο σημείο ( Γκόλιο – Ασημοχώρι – Βούρμπιανη). Συνεχίζουμε την πορεία μας και ανηφορίζουμε προς την κορυφή. Πλησιάζοντας συναντάμε όλο και πιο πολλά υπολείμματα από παλιές στρατιωτικές οχυρωματικές θέσεις, συρματοπλέγματα, κάλυκες όπλων κ.α. Φτάνοντας στη κορυφή ύστερα από μία πορεία 3,5 ωρών, το πρώτο πράγμα που τραβάει την προσοχή μας είναι τα χαλάσματα από το παλιό στρατιωτικό φυλάκιο που υπάρχει εκεί.

Η θέα προς την γύρω περιοχή είναι θαυμάσια, ιδιαίτερα προς την περιοχή του Σμόλικα, του Γράμμου, της Τύμφης καθώς προς την πλευρά της Αλβανίας.

Εύκολα διαπιστώνουμε γιατί η θέση της κορυφής έπαιξε σημαντικό ρόλο, ιδιαίτερα την εποχή του εμφυλίου πολέμου, και γιατί εκεί διεξήχθησαν ορισμένες από τις πιο φονικές μάχες εκείνης της περιόδου. Η στρατηγική της θέση  και το δυσπρόσιτο της περιοχής την κατέστησε εκείνη την εποχή ένα πραγματικό άπαρτο κάστρο. Οι αντάρτες μαχητές του Δ. Στρατού είχαν οχυρώσεις και έδωσαν σκληρές μάχες για να τις κρατήσουν.

Το Κάμενικ θεωρείται ως η κορυφή που δέχτηκε τα περισσότερα πυρά και λέγεται ότι εξαιτίας αυτών έχει υποστεί γεωλογική μεταβολή!

Η επιστροφή μας προς τον οικισμό των Λουτρών δεν γίνεται  από τον ίδιο δρόμο αλλά ακολουθώντας το δεύτερο μονοπάτι με το οποίο διασταυρωθήκαμε λίγο πριν φτάσουμε στην κορυφή. Η διαδρομή αυτή κατηφορίζει την κορυφογραμμή και καταλήγει στον ίδιο χωματόδρομο που πήραμε από τα Λουτρά . Ενώνεται με αυτόν ένα χιλιόμετρο περίπου μακρύτερα από το σημείο που εμείς τον εγκαταλείψαμε κατά την ανάβαση και μπήκαμε στο μονοπάτι.

Συνεχίζοντας την διαδρομή μας αντίστροφα φτάνουμε στον οικισμό των Λουτρών.

Τα Μαστοροχώρια, «ο τόπος των μαστόρων που έχτισαν τον κόσμο», μια περιοχή με αυθεντικούς παραδοσιακούς πετρόχτιστους οικισμούς που το όνομα τους το οφείλουν στην τέχνη των κατοίκων τους να σκαλίζουν την πέτρα. Ξακουστοί και περιζήτητοι τεχνίτες που με το μεράκι τους  έχουν αφήσει πίσω τους πέτρινα αριστουργήματα όπως τοξωτά γεφύρια, πέτρινες βρύσες, αρχοντικά σπίτια, μοναστήρια και καλντερίμια.

Στην περιοχή της Κόνιτσας μπορεί κάποιος να επισκεφτεί πλήθος ιστορικών μοναστηριών και εκκλησιών όπως την μονή Παναγίας Στομίου που βρίσκεται μέσα στην χαράδρα του Αώου και η περίφημη μονή Μολυβδοσκέπαστης (7ος αιώνας μ.Χ.). Η χαράδρα του Αώου αλλά και του Βοϊδομάτη αποτελούν μοναδικής ομορφιάς μνημεία της φύσης. Επίσης προσφέρεται η ενασχόληση με μια σειρά από υπαίθριες δραστηριότητες όπως κανό-καγιάκ, ράφτινγκ, αλεξίπτωτο πλαγιάς, αναρρίχηση, εκδρομές με jeep κ.α.

Ως αφετηρία του οδοιπορικού στα πέτρινα μονότοξα γεφύρια του Ζιάσιακα ή Αμαραντιώτικου παραπόταμου του Σαραντάπορου, θα θέσουμε τα Λουτρά Αμαράντου που βρίσκονται 30 χιλιόμετρα βόρεια της Κόνιτσας.

Ξεκινάμε από τα ιαματικά Λουτρά Αμαράντου με κατεύθυνση το χωριό Αμάραντος, 2,5 χιλιόμετρα κατήφορο ,από το παλιό μονοπάτι προς το χωριό και πλάι από το μεγάλο και επιβλητικό  βράχο της Μπάμπας.

Φτάνουμε στο χωριό που είναι χτισμένο σε μια πλαγιά σε ύψος 960 μέτρων. Παραδοσιακά σπίτια, πέτρινα- σκαλιστά αγκωνάρια, στενά σοκάκια με καλντερίμια , πετρόχτιστες βρύσες, το παλιό σχολείο που σήμερα είναι ξενώνας , το λαογραφικό μουσείο και τέλος η μεγάλη εκκλησία του Αι Γιώργη κτισμένη  από μαστόρους της περιοχής το 1897 κοσμούν τον γραφικό Αμάραντο που κάποτε ονομάζονταν  Ίσβορος. Λίγοι  κάτοικοι μένουν στο χωριό κατά τους χειμερινούς μήνες, ενώ το καλοκαίρι οι δρόμοι και η πλατεία του χωριού σφύζουν από ζωή και κίνηση. Στον αυλόγυρο της εκκλησίας γίνεται κάθε Δεκαπενταύγουστο το παραδοσιακό πανηγύρι .

Κατηφορίζουμε προς το χωριό της Αγίας Βαρβάρας όλο το παλιό μονοπάτι και φτάνουμε στο πέτρινο γεφύρι του Μύλου που ενώνει τα δύο χωριά. Στο σημείο αυτό, υπήρχε παλαιός νερόμυλος, απομεινάρια μόνο του οποίου βλέπουμε σήμερα, καθώς και ένα πανέμορφο τοπίο δίπλα στο ποτάμι όπου μπορεί κανείς να ξεκουραστεί στα ξύλινα παγκάκια.

Σε μικρή απόσταση φτάνουμε στην Αγία Βαρβάρα, ένα μικρό χωρίο με λιγοστούς κατοίκους το χειμώνα και πολύ περισσότερους το καλοκαίρι. Στην πλακόστρωτη πλατεία του χωριού με το παραδοσιακό καφενείο, κάτω από τη σκιά του αιωνόβιου πλάτανου, γίνεται το καθιερωμένο πανηγύρι του χωριού στις 16 –17 Αυγούστου όπου σερβίρεται δωρεάν παραδοσιακό φαγητό ( κρέας γιουβέτσι μαγειρεμένο σε καζάνι, τυρόπιτες, λαχανόπιτες κ.α) και ζωντανή μουσική με κλαρίνα της περιοχής. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου χτισμένη το 1880 από μαστόρους του χωριού  διακοσμημένη με ξύλινο σκαλιστό τέμπλο και αγιογραφίες από Χιονιαδίτες αγιογράφους το 1883.

Σε απόσταση λιγότερη του ενός χιλιομέτρου φτάνουμε στο μονότοξο γεφύρι «Γιάτσι» ,το μεγαλύτερο από τα πέντε μονότοξα γεφύρια που βρίσκουμε στην διαδρομή μας. Λίγο πιο πέρα συναντάμε το γεφύρι της « Όρλας» το οποίο στέκει όρθιο κατά το μισό του πλάτος, αφού μία μεγάλη πλημμύρα γύρω στο 1900 κατέστρεψε το άλλο μισό και άλλαξε την κοίτη του ποταμού.

Μετά το γεφύρι, το μονοπάτι διακλαδίζεται ανατολικά με άλλο μονοπάτι που φτάνει στο χωριό Πύργος, ενώ εμείς συνεχίζουμε ακλουθώντας  την πορεία του ποταμού. Σε απόσταση 3 χιλιομέτρων φτάνουμε στο τελευταίο γεφύρι, τη ‘’Σμίξη’’ , στο σημείο που ενώνεται ο ποταμός Ζιάσιακας με τον ποταμό Σαραντάπορο. Τα γεφύρια αυτά χτίστηκαν το1850 από ντόπιους μαστόρους.

Τέλος ακλουθώντας την κοίτη του ποταμού Σαραντάπορου φτάνουμε στην γέφυρα της επαρχιακής οδού  Κόνιτσας-Αμαράντου που αποτελεί και τον τελικό μας προορισμό.

Η διαδρομή αρχίζει από την πέτρινη γέφυρα της Κόνιτσας. Μετά τη Μονή Στομίου (2 ώρες από την αφετηρία) ακολουθείτε εγκατελειμένο στενό χωματόδρομο για περίπου 35 λεπτά, όπου φτάνετε σε χαρακτηριστική ρεματιά (θέση Δέση).

Διασχίζετε τη ρεματιά και ακριβώς στην απέναντι πλαγιά ακολουθείτε φιδωτό καλογραμμένο μονοπάτι, το οποίο σε 1,30 ώρα βγάζει στο διάσελο Καλογερικού στα 1350μ υψόμετρο. Συνεχίζετε το μονοπάτι αυτό με ανατολική κατεύθυνση και σε περίπου 45 λεπτά ακόμα βρίσκεστε σε ένα μεγάλο και επιβλητικό πλάτωμα, το σιάδι της Μύγας, πάνω από το οποίο δεσπόζει η μεγάλη κορυφή της Γκαμήλας (2497μ).

Ολη η διαδρομή γίνεται μέσα σε πυκνή βλάστηση με μαυρόπευκα ή έλατα και οξιές. Από το σιάδι της Μύγας μονοπάτια  για έμπειρους ορειβάτες, οδηγούν: α. με νότια- νοτιοανατολική κατεύθυνση μέσα από δάσος οξιάς και εκπληκτικές συστάδες ρόμπολου στο πέρασμα του Καρτερού (2300μ) και από εκεί στα υποαλπικά οροπέδια και στην κορυφή Γκαμήλα (2497μ). β. με ανατολική- νοτιοανατολική κατεύθυνση και μέσα από οξιές και ρόμπολα στο διάσελο (1800μ) ανάμεσα από τον Αβάλο και τα λημέρια Κλεφτών και εν συνεχεία στη λούτσα Γουστέρα (1650μ) και από εκεί είτε προς τα υποαλαπικά οροπέδια, το διάσελο της Τσούκα Ρόσσα (2300μ) και τα χωριά Σκαμνέλι και Τσεπέλοβο είτε προς το χωριό Βρυσοχώρι μέσα από ωραία δάση οξιάς και μαυρόπευκου.

Βαθμός δυσκολίας: μέτριος.  Χρόνος πορείας: 5 ώρες. Σήμανση:  κακή σήμανση με πινακίδες σε χρώμα κίτρινο- μαύρο. Υψομετρική διαβάθμιση: 450μ- 1550μ.

Η διαδρομή αρχίζει από την Κόνιτσα. Ξεκινώντας από το πέτρινο γεφύρι της Κόνιτσας, ακολουθείτε το χωματόδρομο για τη Μονή Στομίου Στομίου, όπου φθάνετε σε 2 ώρες.

Από εκεί μετά από ανηφορική πορεία σε παλιό χωματόδρομο διάρκειας μισής ώρας ακολουθείτε ανηφορικό μονοπάτι στα δεξιά, το οποίο διασχίζει πυκνό και σχεδόν πραγματικά παρθένο δάσος με οστρυές, πεύκα, έλατα και οξιές. Ύστερα από 2 ώρες, στο τελειώμα της μεγάλης ανηφόρας, βρίσκεστε σε ξέφωτο με εκπληκτική θέα. Ακολουθείτε λίγο πολύ οριζόντιο πανέμορφο μονοπάτι, σκαμένο στις πλαγιές της χαράδρας με κατεύθυνση δυτική για 1,30 ώρα, έως ότου φτάστε στη ράχη της Νταβάλιστας.

Αυτό το τμήμα της διαδρομής γίνεται στη σκιά αιωνόβιων δέντρων (οξιές, έλατα, σφενδάμια κά) και κατά διαστήματα το μονοπάτι διασχίζει εγκάρσια απότομα λούκια που κατεβαίνουν από ψηλά, τα οποία και διατηρούν χιόνι έως τον Ιούνιο.  Σε 30  λεπτά προσεγγίζετε το λούκι της Νταβάλιστας, από όπου με ανάβαση 1,30 ώρας μέσα από την κοίτη του, καταλήγετε στο δυτικό άκρο του οροπεδίου των λιμνών, στα 1750μ υψόμετρο, όπου πλέον δεν υπάρχει δενδρώση βλάστηση.

Συνεχίζετε για άλλα 40 λεπτά με κατεύθνση νότια, διασχίζοντας το οροπέδιο και στη συνέχεια έχετε τρεις εναλλκτικές λύσεις. Αριστερά μπορείτε να κετευθυνθείτε στα 2050μ στη Δρακόλιμνη (1,20 ώρα),  δεξιά στο Ορειβατικό καταφύγιο της Αστράκας στα 1950μ (σε 40 λεπτά) και από εκεί στο χωριό Πάπγκο σε άλλες 2,30 ώρες κατάβαση και τέλος ευθεία, αρχικά ανάμεσα από τις ορθοπλαγιές της Αστράκας και τις πλαγιές του Πλόσκου ανηφορίζετε για 1 ώρα και κατόπιν στρεφόμενοι ανατολικά καταλήγετε στην κορυφή της Γκαμήλας έπειτα από 1,30 ώρα πορείας ακόμα.

Η διαδρομή είναι σηματοδοτημένη με κίτρινο  τετράγωνο με μαύρο πλαίσιο σε κίτρινο φόντο έως το οροπέδιο των λιμνών. Από εκεί και πάνω ακολουθείτε το Ο3 έως το οροπέδιο Ρομπόζι και στη συνέχεια κόκκινες κουκίδες και απλούς αραιούς πυργίσκους με πέτρες έως την κορυφή.

Βαθμός δυσκολίας: υψηλός.  Χρόνος πορείας: 9,30 ώρες (για Δρακόλιμνη). Σήμανση: πρόχειρη με πινακίδες κίτρινο- μαύρο. Υψομετρική διαβάθμιση: 450μ- 2497μ.

Η διαδρομή αρχίζει από το κέντρο της Κλειδωνιάς. Ανηφορίζετε, ακολουθώντας το παλιό κεντρικό μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της Άνω Κλειδωνιάς (Λιτονιάβιστα) για αιώνες και το οποίο διασχίζει εκτεταμένοους θαμνώνες με πουρνάρια.

Στη διαδρομή θα συναντήσετε το βυζαντινό ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, που κάποτε αποτελούσε το καθολικό της ομώνυμης Μονής. Έπειτα από 1,45 ώρες, τελειώνει η ανηφόρα και αντικρύζετε τον πέτρινο βυζαντινό ναό του Αγίου Αθανασίου και στο βάθος τους σπάνιους βραχώδεις σχηματισμούς της Αστράκας (πύργοι του Παπίγκου).

Σε λίγο ξεπροβάλλει μπροστά σας η Άνω Κλειδωνιά.  Αξίζει να ακολουθήσετε για 20 λεπτά μονοπάτι με νότια κατεύθυνση έως το μοναστήρι των Αγίων Αποστόλων, από όπου έχετε ωραία θέα προς την κοιλάδα του Βοϊδομάτη ή να συνεχίσετε την πορεία σας από την Άνω Κλειδωνιά προς το γειτονικό χωριό του Ζαγορίου, το Πάπιγκο, όπου φτάνετε σε 1,30 ώρα πορείας ακόμα.

Βαθμός δυσκολίας: χαμηλός.   Χρόνος πορείας: 1,30 ώρα. Σήμανση:  αραιά κόκκινα σημάδια. Υψομετρική διαβάθμιση: 450μ- 900μ.